4 lipca, 2020
Alexander Hamilton Custom House to jeden z najpiękniejszych zabytków w Nowym Jorku. Obecnie w budynku mieści się siedziba National Museum of the American Indian. To niezwykle miejsce i bardzo symboliczne, ponieważ wyróżnia się stylem architektonicznym. Jest to Beaux-Art. W Nowym Jorku przetrwało tylko kilka budynków w tym stylu. Większość z tych, które powstały na początku XX wieku zostało zburzone w latach 70-tych i 80-tych, żeby zrobić miejsce dla wieżowców.
Konstrukcja charakteryzuje się pięknie zdobioną elewację, ale sławę zawdzięcza dzięki symbolicznym, wapiennym rzeźbom przed wejściem. Budynek powstał na zlecenie rządu jako nowa siedziba urzędu celnego. W XIX wieku i na początku XX wieku była to bardzo ważna instytucja i koło napędowe dla różnych inwestycji rządowych.
Czy wiecie, że do 1916 roku rząd utrzymywał się tylko wyłącznie z przychodów z nałożonych ceł?
Dopiero w 1916 wprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych i zupełnie zmieniła się dynamika pracy rządu. Wprowadzono specjalne programy socjalne, zaczęto inwestować w infrastrukturę oraz budować silniejszą armię.
Nowy Jork był głównym portem Stanów Zjednoczonych aż do latach 60-tych. Około 80 % wszystkich towarów z zagranicy przechodziło przez tutejszy port. Statki handlowe wpływały i wypływały co chwila. Miasto było ważnym ośrodkiem gospodarczym a do obsługi portu potrzebna była cała armia tragarzy etc. Pierwszy budynek, który zajął urząd celny to Federal Hall, później siedziba była w Filadelfii, następnie w Waszyngtonie i koniec końców powróciła do Nowego Jorku. Postanowiono zbudować nową siedzibę i zrobić to w wielkim stylu. Na projekt przeznaczono olbrzymie jak na te czasy pieniądze.
Na architekta został wybrany Cass Gilbert. Był to młody i zdolny człowiek choć brakowało mu doświadczenia. Do tej pory zbudował tylko jedną ważna budowle. Jednak to jego projekt wygrał konkurs.
Do roku 1893 nie robiono konkursów na wykonawców budynków rządowych. Partia rządząca zwykle wskazywała właściwą według siebie osobę i nikt się nie odwoływał. Jednak po Tarsney Act zdecydowano, że konkursy trzeba robić, żeby dać szanse młodym, zdolnym architektom. Otrzymanie tego zlecania wiązało się z olbrzymim awansem i otwartą drogą do wielkiej kariery.
Cass Gilbert oparł swój projekt na operze w Paryżu – The Palais Garnier
Budynek został mistrzowsko zaprojektowany. Gilbert celowo zrobił główne wejście od strony miasta a nie od rzeki, ponieważ planował zrealizować pomysł, który miał już od dawna. Był to budynek, miał uczynić amerykańską architekturę sztuką. Do tej pory budowało się budynki rządowo prosto i funkcyjnie.
Do pełnej realizacji celu Cass zatrudnił profesjonalnego artystę. Był to już dobrze znany rzeźbiarz – Daniel Chester French. Daniel był tylko 3 lata młodszy od Cassa i doskonale zrozumiał o co chodzi architektowi. Przed budynkiem, ale jednocześnie jako część budynku powstały 4 cokoły, na których umieścił 4 alegorie 4 kontynentów.
Pierwszy od lewej to Azja, drugi od lewej to Ameryka, drugi od prawej to Europa a pierwszy od prawej to Afryka. Rzeźba, która przedstawia Azję składa się z kilku postaci. Najważniejszą z nich jest kobieta, ma spokojną twarzą. Postać ma zamknięte oczy a na kolanach stoi rzeźba Buddy a w ręku trzyma kwiat lotosu.
Obok spoczywa tygrys, który odwraca głowę w jej stronę. Kobietę podpiera smutny młody człowiek ze związanymi rękoma od tyłu, co ma oznaczać, że jest niewolnikiem. Postać popiera także matka z dzieckiem z wyrazem bezkresnego oddania i lojalności.
Każdy element tej rzeźby jest symboliczny. Fakt, że Azja siedzi wygodnie na czaszkach oznacza jak mało znaczą dla niej ludzi, którzy giną w jej obronie. W tym czasie w Azji niewolnictwo w tej czy innej formie wciąż było legalne. Postać ma zamknięte oczy i ze stoickim spokojem przyjmuje cierpienie swoich obywateli, ponieważ jednostki nie mają znaczenia.
Postać Buddy jest malutka, zdeformowana, ponieważ artysta chciał pokreślić, że w Ameryce traktuje się buddyzm z lekceważeniem, pogardą, bożka dla niewykształconych mas. Z drugiej strony Azja trzyma w ręku kwiat lotosu, symbolu niewinności oraz odrodzenia. Ma to przypominać, że to właśnie w Azji narodziły się największe religie świata.
Ameryka przestawiona jest jako młoda kobieta, na jej kolanach leży kukurydza jako symbol powodzenia. Obok niej klęczy młody mężczyzna, prawie nagi, widać, że silny i zdrowy. W jednej ręce trzyma narzędzia a w drugiej koło ze skrzydłami, które jest symbolem rozwoju i postępu. Ameryka wygląda jak prosta dziewczyna, ale widać w niej determinację w dążeniu do celu. W ręku trzyma pochodnię, która ma symbolizować wolność. Za jej plecami stoi Indianin w wojennym rynsztunku. Różnie to można odczytać, w tym okresie traktowano Indian jako wrogów choć nie można już było tego głośno powiedzieć.
Europa symbolicznie siedzi na dziobie statku. Rzeźbiarz chciał podkreślić, że kontynent swoją przewagę w świecie zbudował na flocie. Jako jedyna ma koronę na głowie jako symbol dynastii oraz imperializmu. Jest zamyślona i zmartwiona, co w owym czasie symbolizowało inteligencję. Europa trzyma zaciśniętą rękę na grubej książce, która spoczywa na globie. Ma to oznaczać, że nauki, w tym filozofia, sztuka i szeroko pojęta wiedza pochodzi właśnie od niej i to ona ją kontroluje. Za jej plecami siedzi kobieta, jej twarz zasłania kaptur, w rękach trzyma czaszkę z laurowym wieńcem. To symbol historii.
Afryka jest najmłodsza, wygląda jak powabna dziewczyna, która śpi. W tym okresie Afrykę często nazywano śpiącym kontynentem. Jest do pasa naga, ponieważ znaczna część jej mieszkańców nie zakrywała ciała. Czuwa przy niej lew, który ma je bronić a postać sfinksa ma przypominać o jej pięknej historii i dawnej potędze. Za jej plecami siedzi zakryta postać. Według oryginalnego projektu miała przestawiać Beduina, który przeciwko niej spiskuje. Musimy pamiętać, że początek XX wieku to intensywny czas kolonizacji Afryki, która w niektórych miejscach przebiegała łatwo a w innych już nie koniecznie. Wiele społeczności Beduinów nie chciało się podporządkować kolonizatorom.
Budynek został oddany do użytku 1907 roku. Dzięki tak wyrazistej sztuce możemy zobaczyć świat oczami ludzi początku 20-tego wieku. Alexander Hamilton Custom House został wpisany na listę zabytków w 1976 roku.
